Oldboy

Je kunt moeilijk volhouden dat welke film dan ook nódig is. Toch hebben sommige films meer noodzaak dan anderen. En Spike Lees OLDBOY is compleet overbodig.

Als deze wraakthriller niet een remake was van de gelijknamige, Koreaanse cultlieveling, was deze recensie een stuk positiever geweest. Dan hadden we Lee is ieder geval kunnen prijzen voor het ingenieuze en verrassende verhaal. Nu kunnen we enkel constateren dat hij Chan-wook Parks donkere fabel -zelf een vrije adaptatie van een manga- min of meer intact heeft gelaten, zonder er iets bijzonders aan toe te voegen.

Alcoholistische adverteerder Joe Ducett (Josh Brolin) wordt om hem onbekende redenen ontvoerd en twintig jaar opgesloten in een kamer. Al even onverwacht wordt hij na twintig jaar vrijgelaten. Hij zint op wraak, maar zijn kwelgeest (Sharlto Copley) heeft nog meer plannen.

Soms toont Lee dat hij meer wil maken dan een eenvoudige vertaling van het origineel. De meest iconische momenten laat hij weg, of probeert hij een eigen draai te geven. Zo is de beruchte scène verdwenen waarin de protagonist een levende octopus eet als viering van zijn pas verkregen vrijheid. In plaats daarvan zien we Josh Brolin kijken naar een octopus in een aquarium, waarmee de remake toe lijkt te geven in de schaduw te staan van een film met meer lef.

Het hamergevecht, de beroemdste actiescène uit het origineel, wil Lee overtreffen: zijn versie is langer, uitgebreider en nog virtuozer gefilmd. Met al zijn patserigheid heeft deze set-piece echter niet half de harde impact van Parks relatief eenvoudige sequentie.

Een wat grotere verandering zit in het slot, door producent Roy Lee aangekondigd als nog duisterder dan het origineel. Dat valt tegen; de clou is eigenlijk precies hetzelfde, alleen hier in een wat andere vorm gegoten.

De meest drastische plotwijziging is het achtergrondverhaal van de antagonist. Het is in de basis hetzelfde als het origineel, maar dan nóg tragischer en verknipter. Door die overdrijving verandert het schokkende drama in een groteske komedie. Hetzelfde kan gezegd worden over Copleys speelstijl: zijn gluiperige schurk met theatraal gearticuleerde monologen is te belachelijk voor een Bondfilm uit het Roger Moore-tijdperk. Een gênante vertoning, vooral in contrast met Brolins rauwe, realistische spel.

Afgezien van die schurkenrol is er weinig aan Spike Lees OLDBOY echt slecht. Grote delen van de film zijn zelfs hoogst vermakelijk. Maar wat hebben we eraan, als Chan-wook Parks OLDBOY gewoon verkrijgbaar is?

Mensen die het origineel gezien hebben, zien niets nieuws. En mensen die het origineel niet gezien hebben, die kunnen dat beter gewoon doen.