Joker: Folie à Deux

Een gelauwerde voorganger. Een met een Oscar-winnende hoofdrolspeler. Een lekker eigenzinnige nieuwe insteek. En Lady Gaga. Wat kan er dan nog misgaan? Holy smokes, Batman!

Maar even een full disclosure vooraf: de eerste JOKER haalde niet mijn top 5 van Beste Films van 2020, en zelfs niet de top tien. Het was een razendknappe Scorsese-imitatie met een geweldige Joaquin Phoenix, maar naar mijn smaak niet overtuigend genoeg om op eigen benen te staan en al helemaal niet om in het hart te sluiten. Maar Todd Phillips hyperrealistische kijk op de meest iconische Batman-schurk wekte ook weer niet de woede of onbehagen op die het als vermeende incel-film weer bij massa’s anderen deed. Dus ja, ondanks de lauwe, barre en boze berichten die vanuit Venetië de bioscoopuitrol al vooruitsnelden, hadden we best trek in een op het oog smakelijke sequel (minus Robert de Niro, met Lady Gaga). Eentje die een hele of tenminste halve musical beloofde te worden: een wonderlijke vondst, die zo maar zou kúnnen werken met zo’n maf personage als de Joker. Zeker met Harley Quinn in zijn kielzog.

Wat dat betreft raakt het lekker gekke begin –een ouderwets platte 2D-tekenfilmsequentie- de juiste anarchistische toon. Dat kunnen we dan weer niet zeggen van de verderop gebruikte musicalnummers. Dat had veel vlotter gemogen en vooral veel minder oubollig gekund. Bovendien is het niet enkel de muziek die de musical maakt, maar ook het spektakel – en dat laatste vergeten Phillips en consorten te leveren in JOKER: FOLIE A DEUX. De doodsteek is dat de uitwerking schizofrener is dan openbaar aanklager Harvey Dent, die in de film de juridische degens met Arthur Fleck alias Joker kruist.

Dat maakt JOKER 2 meer rechtbankdrama dan musical. Op zich geen onoverkomelijk probleem, áls het een boeiend rechtbankdrama was geweest, of iets te vertellen had gehad. Met de performance van Gaga is niets mis, net zomin als die van Phoenix. Toch ligt het probleem bij die laatste, als je de Hollywood-roddels mag geloven, want de ster kreeg de vrije hand van zijn regisseur. Vast leuk, zo’n artistieke brainstorm (wat dat betreft was JOKER: CARTE BLANCHE wellicht een betere titel), maar minder geschikt voor consumptie, wat pijnlijk duidelijk wordt in de vaak haperende montage. Wie een geslaagde, onderhoudende en boeiende interpretatie van een klassieke Batman-schurk wil zien, die blijft lekker thuis. Om op HBO Max THE PENGUIN-miniseriete kijken.