Ginger & Rosa

De Britse regisseuse Sally Potter beleefde haar puberteit in de jaren zestig: de tijd van de Koude Oorlog en de Cubacrisis, van dreigende atoomoorlogen, je afzetten tegen de burgerlijkheid, van studentenopstanden en generatieconflicten. In haar inmiddels zevende film GINGER & ROSA keert de experimentele filmmaakster terug naar deze verwarrende tijd, in gek genoeg haar meest toegankelijke film sinds haar doorbraak ORLANDO uit 1992.

Buurmeisjes sinds geboorte, hartsvriendinnen tot in hun tienerjaren: de roodharige Ginger (Elle Fanning) en flirterige Rosa (Alice Englert) zijn geboren net nadat de atoombom Hiroshima verwoestte en groeien op met het besef dat de wereld elk moment zou kunnen vergaan. Dat laat zijn sporen na, want nu in 1962, beide zeventien jaar oud, zijn ze veel te volwassen voor hun leeftijd. De roodharige Ginger is de serieuze van de twee: idealistisch en geïnteresseerd in politiek, ze leest Simone de Beauvoir en T.S. Eliots The Hollow Men, en voelt zich geroepen om tegen De Bom te demonstreren. Ook Rosa is al vroeg volwassen, maar op een andere manier: ze is brutaal en straatwijs, ze weet hoe ze jongens moet inpalmen en trekt zich van autoriteiten niets aan.

Wanneer de Cubacrisis een algehele atoomoorlog steeds meer werkelijkheid laat worden, ontstaan er ook een scheuren in de vriendschap tussen Ginger en Rosa. Rosa valt voor de charmes van Gingers vader Roland (Alessandro Nivola), een getroebleerde, linkse intellectueel die sinds een traumatiserend verblijf in de gevangenis er principiële ideeën over vrijheid op na houdt. Tijdens een pijnlijk zeilweekend beginnen Rosa en Roland iets en dat luidt het begin van het einde van Gingers idealistische wereld in.

Potter staat bekend als een onconventionele filmermaakster: films als YES (2004) waarvan de gehele dialoog op rijm is gezet en het voor de mobiele telefoon gemaakte RAGE (2009) zijn toch vooral het interessants als vormexperimenten; zelfs haar doorbraakfilm ORLANDO is een dwars door verschillende eeuwen heen lopende verfilming van Virginia Woolfs gelijknamige roman. In vergelijking is GINGER & ROSA een ingetogen en authentiek ogende film is geworden. Een bitterzoet coming of age-verhaal, dat zowel het beklemmende van de jaren 60 als de onbezorgdheid en vrijheid van de puberteit probeert te portretteren. Dat Potter hiertussen een goede balans vindt, komt vooral door haar beslissing om het verhaal vanuit het perspectief van de idealistische puber Ginger te vertellen: gezien door haar ogen hangt er een sombere gloed over het dagelijks leven van Londen, meesterlijk gefotografeerd door cameraman Robbie Ryan (FISH TANK).

Het personage van Ginger, dat tijdens de film een ontwikkeling van kind naar volwassene doormaakt, is op het lijf geschreven voor de briljante spelende kindactrice Elle Fanning, tijdens de opnames nog maar dertien jaar oud. Na onder andere SOMEWHERE (2011) en SUPER 8 (2012) markeert deze rol voor Fanning een soortgelijke overgang: die van kinderrol naar een dragende hoofdrol. Ook nieuwkomer Alice Englert is goed als Rosa. In lichtere, relativerende bijrollen vinden we onder andere Timothy Spall en Oliver Platt die een homostel spelen dat zich als twee olijke ooms op gezette tijden over Ginger ontfermt, samen met hun Amerikaanse, feministische vriendin (Annette Benning). De enige die niet geheel overtuigt is Christina Hendricks, bekend uit de serie Mad Men, als Gingers verongelijkte moeder verscheurd tussen moederschap en ongerealiseerde dromen. Een kleine smet op een anderzijds voortreffelijk coming of age-drama.