Seashore

De Braziliaanse vrienden Martin en Tomaz leren elkaar(s geaardheid) kennen op een tripje naar de kust van Zuid-Brazilië. Daar heeft Martins vader een appeltje te schillen met zijn familie, en laat zijn zoon het vuile werk doen. Daar aangekomen gaat niets zoals ze van tevoren dachten. Ze worstelen met hun verleden zonder precies te weten hoe ze de eerste stappen naar volwassenheid moeten zetten. Uiteindelijk heeft hun roadtrip louter positief uitwerkingen in dit niemendalletje van de debuterende Matzembacher en Reolon.

 

Naar eigen zeggen autobiografisch, en misschien is dat wel het probleem. Wellicht stonden ze te dicht bij het onderwerp om van een afstandje te beoordelen of ze wel het juiste pad insloegen. Zo is hun gebruik van de zee als symbool van een scheppend element en van een overgangsritueel zo belegen dat je niet begrijpt dat ze dit uitmelken tot de gênante finale. Maar niet alleen wát ze willen vertellen voelt onoorspronkelijk, ook hóé ze het vertellen is verre van sprankelend. Zo is de - tien jaar geleden uit de gratie geraakte- beeldtaal van onafgebroken in en out of focus pulls binnen één scène gekunsteld, en staat het vertellen van een eigen verhaal in de weg.