Le Jeune Ahmed

Toen de broers Dardenne in 2016 aankondigden een film te willen maken over islamitisch terrorisme in Europa, kregen ze bakken kritiek over zich heen en besloten ze het project af te blazen. Het duurde tot mei 2018 voor de plannen voor de film een tweede kans kreeg. En gelukkig maar want LE JEUNE AHMED is een waardevolle aanvulling in het debat over geradicaliseerde jongeren in onze samenleving.

Hoofdpersonage Ahmed (de eerste filmrol van Idir Ben Addi) raakt in de ban van een imam die de Koran op een extreme manier interpreteert. Imam Youssouf verheerlijkt Ahmeds neef die naar Syrië is vertrokken. En hij hitst hem op tegen zijn lerares Inès (Myriem Akheddiou) die een progressieve versie van de islam voorstaat. 

Ahmed valt zijn lerares gewelddadig aan en belandt in een instelling om te deradicaliseren. Hier zien we hem stoeien in zijn omgang met jeugdwerkers en een meisje dat hem leuk vindt. Ook zijn we getuige van de pijnlijke gesprekken die hij met zijn moeder voert. Het bijstellen van zijn extreme wereldbeeld blijkt een moeizaam proces. En of dit echt lukt is aan de kijker om te beslissen. 

Het is knap hoe LE JEUNE AHMED geen kant-en-klaar antwoord formuleert maar consequent de dualiteit van Ahmed in beeld brengt. Enerzijds zie je een onhandige en gefrustreerde puber zoals die er zoveel zijn. Anderzijds heeft de jongen met zijn agressieve daad laten zien dat hij een serieus gevaar vormt voor zijn omgeving. En hoe goed de jeugdwerkers, rechter, docente, psycholoog en beveiligers ook hun best doen; ook zij kunnen geen uitsluitsel geven dat hij geen dreiging meer vormt. 

Al met al is de elfde film van de Dardennes een boeiende en genuanceerde film over een beladen thema. Met als grote verdienste dat LE JEUNE AHMED op een geloofwaardige manier wegblijft van het trekken van makkelijke conclusies.