The Babadook

Jennifer Kent houdt van duister. Op een aantal van de beste momenten in haar debuutfilm THE BABADOOK, is een groot deel van het scherm diepzwart. Ze stopt haar shots vol donkere hoekjes, waar het kwaad zich kan verbergen. Je ogen schieten heen en weer: is er al een glimp op te vangen van Mr. Babadook?

Mr. Babadook is het titelpersonage uit een prentenboek dat plotseling in de kast staat bij Amelia en haar zoon Samuel. Of mama het voor wil lezen. Het blijkt een bizar verhaal over een doodeng wezen, en Samuels fantasie slaat op hol. De hyperactieve jongen beweert dat hij Mr. Babadook in het echt kan zien.

Kind ziet een monster, moeder gelooft hem niet: een bekend gegeven binnen het genre, hier uitgewerkt met subtiliteit en aandacht voor de personages. Essie David en Noah Wiseman spelen hun moeizame moeder-zoonrelatie met het realisme van een kitchen sink-drama. Die geloofwaardigheid maakt hun confrontatie met het onwerkelijke monster des te verontrustender.

Kent verklaart gelukkig niet alle bovennatuurlijke gebeurtenissen op een rationele manier, maar komt tot een emotioneel zeer bevredigende conclusie middels een Cronenbergiaanse metafoor. Met de Babadook voegt ze een fantastisch nieuw monster toe aan de filmwereld: een griezelige belichaming van angsten en trauma's, die zijn oorsprong vindt in de ontkenning van leed. Wie de film verlaat, vraagt zich af: heb ik niet ook ergens een Babadook?