Last House on the Left

De openingsfilm van het afgelopen Imagine festival in Amsterdam, voorheen het Amsterdam Fantastic Film Festival. Remake van de beruchte, gelijknamige rape-revenge thriller van Wes Craven uit 1972. Op de IMAGINE-website werd de film beschreven als een "ongekend brute remake", maar daar moeten we je helaas toch in teleurstellen.

Vlak nadat Mari Collingwood met haar ouders is aangekomen in hun afgelegen vakantiehuis, gaat ze op bezoek bij een oude vriendin. Als ze vervolgens met een onbekende jongen meegaan om wat wiet te kopen, blijkt hij deel uit te maken van een groepje criminelen met slechte zin. De meisjes worden mishandeld en verkracht, waarna Mari ontsnapt. 's Avonds zoeken de criminelen onderdak in een afgelegen huis in het bos. Als het echtpaar er achter komt dat zij hun dochter hebben misbruikt, draaien de rollen om.

Het uitstekende uitgangspunt van het origineel, dat net als DE MAAGDENBRON van Ingmar Bergman is gebaseerd op een Zweedse volksvertelling uit de 13de eeuw, werkt in deze vlakke remake minder sterk. De aanpak is te mak, te tam, te weinig origineel. Toegegeven: in Wes Cravens versie leverde vooral het extreem harde geweld van zowel de verkrachters als de ouders de film zijn beruchte status van exploitatiefilm op, maar dat is dan tenminste nog een terechte kwalificatie.

De nieuwe LAST HOUSE ON THE LEFT is niets meer dan een redelijk geacteerd kat-en-muis spelletje. De film mist een smoel, en voegt niets toe aan de vele achtervolgingsfilms die we al kennen. Spannend? Een beetje. Bruut? Gaat wel: een gemene hamer verdwijnt goeddeels in een schedel. Kijken? Nee.