Monsters

In de korte openingsscene van MONSTERS volgen we door de lens van een nachtkijkcamera een groepje soldaten, rijdend door een verlaten landschap. Uit volle borst zingen ze de melodie van Richard Wagners De rit van de Walkuren - een muziekstuk dat sinds APOCALYPSE NOW symbool staat voor militaire bravoure en overwinning - wanneer plotseling een gigantisch tentakel ze van de weg veegt.

Dit had heel goed het beginpunt kunnen zijn voor een groots sciencefictionspektakel, maar debuterend regisseur Gareth Edwards had met MONSTERS heel andere plannen, namelijk om de meest realistische monsterfilm aller tijden te maken. Geen heroïsche militairen en slijmerige buitenaardse wezens, maar echte mensen in plausibele situaties. Met slechts twee acteurs, wat ‘Gevaar: geïnfecteerde zone'-borden en zijn camera trok Edwards de jungle van Zuid-Amerika in en schoot de scènes al improviserend met de lokale bevolking. Vervolgens werkte hij zelf nog een jaar thuis aan de CGI effecten. Het resultaat: een mooi geschoten, ingetogen vertelling over twee eenlingen in een zeer onzekere situatie.

Het verhaal van MONSTERS vergt wat voorkennis: twee jaar eerder stortte er een raket van Nasa neer in de jungle van Mexico. Sindsdien wordt een groot deel van het land bevolkt door buitenaardse wezens en is dit gebied tot een voor de mens verboden geïnfecteerde zone uitgeroepen. Het verhaal begint op het moment dat Andrew Kaulder (Scoot McNairy), in Mexico aanwezig om de wezens op foto vast te leggen, de opdracht krijgt om Sam Wynden (Withney Able), de dochter van zijn baas, te begeleiden tijdens haar terugreis naar Amerika.

Er is echter een probleem: om Amerika te bereiken moeten ze dwars door de geïnfecteerde zone en dat is niet zonder gevaren. De jungle is al een ondoorgrondelijke, dreigende plek en dat wordt alleen maar versterkt wanneer octopusachtige wezens zich er in schuilhouden. De aandacht van regisseur Edwards ligt meer bij de ontluikende liefde tussen Andrew en Sam dan bij hun gevaarlijke tocht. Tijdens zo'n onzekere reis is het van belang vooroordelen overboord te zetten en gaandeweg blijken vrijbuiter Andrew en de op het eerste gezicht stugge Sam hun ware ‘ik' steeds minder voor elkaar te hoeven verbergen.

Op het Imagine filmfestival 2011 bleef de film vrij onopgemerkt. Dat is begrijpelijk want in het met gore en geweld gevulde programma is het een weinig spectaculair liefdesverhaal. Toch is Edwards' project wel geslaagd te noemen. Dankzij de realistische documentairestijl weet hij de magie van de landschappen naar de voorgrond te halen en over te brengen op het verder vrij cliché liefdesverhaal. Gaandeweg groeit ook het besef dat de buitenaardse wezens en het landschap met elkaar verbonden zijn en dit resulteert in een meeslepende, droomachtige slotscene waarin we de wezens eindelijk echt te zien krijgen. MONSTERS is een originele, mooi vormgegeven monsterfilm, die niet alleen maar als realistisch sciencefictionexperiment de moeite waard is.