Dark Souls

Een horrorfilm over een stofkapjesdragende moordenaar in een oranje overall die met een accuboor op chirurgische wijze gaatjes boort in de schedels van zijn vaak vrouwelijke slachtoffers, die op hun beurt in vegetatieve staat olie uitkotsen en na geruime tijd veranderen in zombies: dat klinkt als een flink potje exploitatieve pret waar we wel mee uit de voeten kunnen. Helaas: in werkelijkheid is deze Noorse DARK SOULS niet zo leuk als deze beknopte plotomschrijving doet voorkomen.

Dat komt ten eerste omdat de film zich veel te serieus neemt, en maar niet wil overtuigen als pure horrorthriller. Zo blijft de moordenaar slechts een vreemde snuiter gehuld in een te goedkoop kostuum en met een moordwapen dat je voor een paar tientjes bij de Gamma koopt. Ten tweede is het scenario bij vlagen knullig. Zo is de politie na dertig moorden nog steeds op zoek naar de psychopaat, maar lacht een rechercheur de vader van een slachtoffer nog wel recht in zijn gezicht uit terwijl hij met onomstotelijk fotobewijs aankomt over de verblijfplaats van de moordenaar.

Verder missen de blote borsten. Vooruit, regieduo Ducasse en Peteul had wellicht geen exploitatiefilm voor ogen, maar het had de film absoluut leuker gemaakt. Zeker als er nog een litertje olieachtige drek overheen wordt gebraakt door de vrouwelijke kasplantjes. Die olie is bovendien weer eens wat anders dan bloed, maar wat er precies de functie van is wordt in het midden gelaten. Veel verder dan een uit de lucht gegrepen monoloog van een zwerver die ooit als duiker op een boorplatform werkte, komt het scenario niet. En dan is er nog de vader, die foto´s blijft nemen van de stofkapjesdrager terwijl hij een hoertje bewerkt. Haar te hulp schieten komt niet bij hem op.

Het uitgangspunt van DARK SOULS is in ieder geval veelbelovend, maar het blijft bij een paar spatjes oliedrek, een zombiemeisje of drie en een Gammamoordenaar. De film is te koop op dvd, toepasselijk uitgebracht in de Butfilmcollectie van het Bredase B-Movie Underground & Trash Filmfestival. Een festival toegewijd aan, tja, butfilms. Een paar extra's op de schijf, met ondermeer een alternatief begin en een docu over het maken van de gore. In hoeverre dat laatste interessant is blijft de vraag, want de meeste boorpenetraties blijven buiten beeld.