Cat Stories

Als we brainyquote.com moeten geloven zei Sigmund Freud ooit dat "time spent with cats is never wasted." Het is onaannemelijk, aangezien Freud groot chowchow fan was, maar toch is het een waarheid als een koe. Tenminste, als je poezenmens bent. Filmmaker Carmen Cobos is dat niet. Ze kijkt met verbazing naar haar vrienden in Amsterdam die vrijwel allemaal een kat hebben en de dieren ook nog als volledig lid van de familie lijken te beschouwen. Carmen vertelt dat ze tijdens haar jeugd in Spanje wel dieren om haar heen heeft gehad, maar dat deze het huis niet in kwamen. Om de kattenliefde te begrijpen, besluit ze kattenoppas te worden.

Kattenoppas, net als yogasnuiver, laadpaalklever en treitervlogger, is een woord waarvan je eigenlijk hoopt dat het niet bestond. De absurditeit van dat woord helpt de aantrekkingskracht van CAT STORIES enorm. De eigenaar vindt het belangrijk dat de kat vertroeteld wordt wanneer baasje (of dienaar, als je een andere gevleugelde kattenuitspraak moet geloven) met vakantie is, en het idee dat deze persoon dan eindigt met iemand die helemaal niet van katten houdt, dat is wel een gniffel waard. Het is zelfs een redelijk geniaal uitgangspunt voor een film zijn, maar helaas maakt Cobos de belofte niet helemaal waar.

Poezenmensen zijn natuurlijk recentelijk verschrikkelijk verwend met KEDI: zwerfkatten stalen de show, mensen waren minder belangrijk, en wie dat nodig vond, kon ook nog zeggen dat het verhaal van de katten symbool stond voor de staat van de wereld. Dat was dan misschien wat veel van het goede, maar KEDI beloofde niets anders te zijn dan een film over katten. Cobos zegt er achter te willen komen wat mensen beweegt hun levensruimte te delen met beesten, maar doet vervolgens niet veel met die vraag, stelt ‘m zelfs niet aan de geïnterviewden die af en toe zelf ook wat gegeneerd lijken over hun kattenliefde. Dat maakt dat CAT STORIES wat tegenvalt.

Een buitenstaander die naar binnenkijkt kan bijzonder goed werken, vraag maar aan Louis Theroux. Wat deze ‘vreemde eend’-documentaires succesvol maakt is het observeren en af en toe een rake vraag stellen. Misschien zet het uitgangspunt van CAT STORIES de kijker op het verkeerde been, maar helaas blijft het in deze film bij beelden zonder veel context. Time spent with cat films is never wasted, maar ik had gehoopt iets meer te begrijpen waarom ik soms, zonder dat ik het door heb, mijn eigen versie van Can't Take My Eyes Off You zing voor mijn kat.