Whore’s Glory

In 1998 begon de Oostenrijkse regisseur Michael Glawogger aan een documentaireproject dat gaandeweg bekend is komen te staan als zijn world of work-trilogie: drie documentaires over hoe wereldwijd de werkgelegenheid onder druk van de globalisering veranderd is. Zijn doorbraakfilm MEGACITIES (1998) werpt een blik op het anonieme leven in vier metropolen, terwijl het indrukwekkende WORKING MAN'S DEATH (2005) gaat over fysiek zware arbeidsomstandigheden. Zijn nieuwste en tevens afsluiter van de trilogie, WHORE'S GLORY, neemt ons aan de hand van een bordeel in Bangkok, een sloppenwijk in Bangladesh en een Mexicaans grensstadje mee naar de schemerwereld van de prostitutie.

Net als zijn voorgangers is WHORE'S GLORY niet zozeer geïnteresseerd in een bepaalde beroepsgroep, maar zoekt ze via individuele verhalen en sfeerobservaties juist naar de wereld achter het beroep. Wat is de werkelijke drijfveer van de seksindustrie? En welke sociale ongelijkheden spreken hieruit? Dankzij opvallend open verhalen van prostituees, klanten en pooiers, weet Glawogger een indringend, maar duister beeld te schetsen van een van de meest gesloten beroepsgroepen ter wereld.

Fascinerend om te zien bijvoorbeeld, is hoe elke plek zijn eigen gebruiken en wereldbeeld meebrengt: het bordeel in Bangkok is steriel en fel verlicht door tl-lichten. De handelswijze is er discreet en zakelijk: de vrouwen, als handelswaar uitgestald achter glas, zijn gereduceerd tot een nummer en klanten laten zich adviseren door een oberachtige bordeelmedewerker. En waar deze onpersoonlijkheid ervoor zorgt de Thaise vrouwen buiten hun werk een gelukkig en normaal leven kunnen leiden, is in het lawaaierige Bangladesh de schaduwzijde echter meteen duidelijk. In een als bordeel ingerichte woonwijk, city of joy genaamd, wonen tientallen families die afhankelijk zijn van de magere opbrengsten die minderjarige meisjes moeten binnenhalen. Ze vertellen dan ook over hoe meisjes met elkaar vechten voor klanten en hoe hun moeders vervolgens condooms komen brengen.

Het meest geslaagd het hypnotiserende portret van het Mexicaanse grensplaatsje Reynosa waar de Mexicaanse machocultuur, de armoedige omstandigheden en de rooms-katholieke traditie de achtergrond vormen voor een confronterende kijk in een uitzichtloze wereld. De spookachtige, door pooiers geregeerde tippelzone van Reynose is werkelijk een helse plek waar drugs en geloof voor prostituees nog de enige ontsnappingsmogelijkheden zijn.

Het is indrukwekkend hoe regisseur Glawogger toegang heeft kunnen krijgen tot een wereld die veelal verborgen blijft en dat hij daarbij een balans heeft weten te vinden tussen een relativerende afstand en de rauwe, confronterende werkelijkheid, spreekt voor zijn kwaliteiten als documentairemaker. Dat WHORE'S GLORY ons een duistere wereld voorschotelt en daardoor soms een onprettige kijkervaring is, kunnen we hem dan ook niet kwalijk nemen.