The Player

In zijn documentaire THE PLAYER gaat regisseur John Appel (ANDRE HAZES- ZIJ GELOOFT IN MIJ) op zoek naar de voor hem ondoorgrondelijke drijfveer van de goklust van zijn vader, een succesvol makelaar die alles vergokte wat hij had. Een persoonlijke zoektocht die Appel op indrukwekkende manier doorweeft met de gokverslavingen van drie mannen: een bookmaker, een veroordeelde oplichter en een doorgewinterde roulettespeler. De verhalen van de mannen geven THE PLAYER een universeel karakter waardoor de maker niet slechts de goklust van zijn vader, maar die van dé gokker probeert te doorgronden.

Appels vader was een spanningszoeker pur sang. Hij gokte op alles: kaarten, roulette, paarden, huizen en parkeertickets. Niet alleen met zijn eigen inkomen, maar uiteindelijk zelfs als penningmeester met het geld van de kerk. Alhoewel Appel aan de hand van foto's en een enkel bewegend beeld een portret van zijn vader schetst, is hij behoedzaam om een mens van vlees en bloed te scheppen. We krijgen alleen een beeld van zijn vader als gokker, niet of nauwelijks van de man als opvoeder, echtgenoot of vriend. En dat is maar goed ook, want het is juist die onstilbare behoefte om te gokken die hij wil snappen. Waarom zetten gokkers in hun volle verstand hun geld, ziel en zaligheid keer op keer op het spel?

De geportretteerde roulettespeler denkt het antwoord te weten. "Ergens in het casino is een Heilige Graal en die moet je vinden." Als hij wint, voelt hij zich zelfs goddelijk uitverkoren. Toch lijkt het de ware gokker daar niet om te doen te zijn. Het is het spelen zelf dat trekt. Niet de kans op winst, maar het is de begeerte om te vertoeven in die andere realiteit, die de ervaringen van de geportretteerde gokkers verbindt. Inclusief de vader van de documentairemaker. In de introductie vertelt Appel in de voice-over dat zijn vader zoveel spelletjes speelde dat hij zich afvraagt of hij het leven ooit wel serieus heeft genomen. Uit de THE PLAYER komt vooral het wat treurige beeld naar voren van een eenzame man die een dubbelleven leidt.

Ook de oplichter die Appel filmt tijdens zijn detentie in het huis van bewaring in Haarlem leidt zelfs in de gevangenis een dubbelleven. Na jaren te hebben gezeten, wordt twee dagen voor zijn vrijlating een nieuwe aanklacht ingediend wegens oplichting van mensen via zijn telefoon vanuit de cel. Gokken is een vlucht naar een plek waar de gokker de controle denkt te hebben, waar alleen de gokker de regels kent en de gouden formule tot succes bezit. Over verlies praat je niet, dat is privé. In die begeerde andere wereld zwaait for better or for worse alleen de gokker de scepter. Gokkers zitten vol stil leed concludeert Appel, en dat geldt wellicht ook voor zijn vader. En net als alle andere gokkers was hij verslaafd aan het spel zelf. Niet voor niets was zijn Ei van Columbus een spelvariant waarin je na ieder verlies verdubbelt. Zo rek je de duur van het spel tot je alles hebt. Of niets.