Mystify: Michael Hutchence

Hoewel zijn aanwezigheid op het podium veel weg had van Mick Jagger was Michael Hutchence toch een rockster van een zeldzaam soort. Die stem, gecombineerd met zijn slangenheupen, dat wilde haar en die ogen: Hutchence leek gemaakt voor de tienermuur. Zijn publieke persona was onbeschaamd sexy - weinig mannelijke popsterren zouden Diana Charité zo gelukkig hebben gemaakt. Alleen Prince en post-Wham! George Michael flirtten net zo openlijk met hun eigen sex appeal, en het is geen wonder dat Hutchence's romantische verwikkelingen bijna net zo memorabel zijn als de hits van INXS.

Een regisseur die in 108 minuten een leven samen wil vatten moet keuzes maken, en in MYSTIFY geeft Richard Lowenstein, regisseur van veel INXS video's en punkfilm DOGS IN SPACE, voorrang aan het liefdesleven van Hutchence. Zijn voormalige geliefden, waaronder Kylie Minogue en Helena Christensen, komen uitgebreid aan het woord. Ze roepen een liefdevol beeld van de zanger op: intelligent, gevoelig, romantisch, een levensgenieter. Hutchence wordt neergezet als lover, misschien zelfs als womaniser, en dat is toch een opmerkelijke keuze wanneer de film zo duidelijk laat zien hoe Hutchence in zijn laatste jaren juist dankzij dat imago zo gebukt ging onder negatieve aandacht van de roddelpers.

Hutchence wordt geportretteerd als lover maar helaas niet als veel meer, en dat terwijl INXS een wereldfenomeen was met 60 miljoen verkochte platen. De leden van INXS, een band van jeugdvrienden, komen beperkt aan bod en dat zorgt voor een opmerkelijke kloof tussen de warme verhalen over Hutchence en een kille zakelijkheid die opduikt als het om bandgerelateerde zaken gaat. MYSTIFY is daarin niet bereid om het onderste uit de kan te halen en zo zijn er meer details die wat onder het tapijt geschoven worden. MYSTIFY lijkt vooral een relatief zorgeloos beeld van Hutchence neer te willen zetten. Psychoanalyse is zeker niet verplicht in een documentaire, maar de zorgeloosheid voelt op sommige momenten ongemakkelijk geforceerd, zeker als de verhalen van broer Rhett over hun jeugd er niet om liegen. Het is duidelijk dat MYSTIFY een eenduidig beeld van Hutchence wil tonen, maar daarmee boet de film in aan zeggingskracht.

Regisseur Richard Lowenstein bouwde de documentaire op uit archiefbeeld. Een groot deel van de beelden werd door Hutchence zelf opgenomen, wat zorgt voor een buitengewoon intiem geheel. De verhalen van zijn geliefden, familie en bandleden scheppen een beeld van Hutchence als aanstekelijke veelvraat, iemand die alles wilde zien, horen, voelen, ruiken, proeven, en vooral iemand die dat alles wilde delen. De vorm van de film past perfect bij die boodschap, en als kijker kan je alleen maar van Hutchence's enthousiasme gaan houden. Als hij in 1992 als gevolg van een val zijn smaak- en reukvermogen verliest, begint een pijnlijke aftakeling van de persoon die hij was en die ook voor de kijker als klap komt. MYSTIFY weet Michael Hutchence's charisma en sex appeal op ontroerende wijze vast te leggen, maar doet een rijk leven daar ook wel tekort mee.