The Lone Ranger

In Amerika kon THE LONE RANGER rekenen op belabberde kritieken: slechts een kwart van de door RottenTomatoes.com verzamelde recensenten gaf de film een voldoende. In veel artikelen over de avonturenwestern wordt de film ook nog aangehaald als hét voorbeeld van alles wat er mis is met de zomerfilm anno 2013: te lang, te luidruchtig, te weinig vernieuwend en uiteindelijk te saai. Dat dit megaproject zou floppen was een kwestie van tijd. Zelfs Johnny Depp in een bijrol als malle Indiaan kon de ramp niet voorkomen.

Er zijn inderdaad wat zaken mis met THE LONE RANGER. Zo duurt de film gemakkelijk een half uur te lang. Regisseur Gore Verbinski, wiens PIRATES OF THE CARIBBEAN 2 en 3 ook lijden aan bovengenoemde kwalen, weet opnieuw niet goed te doseren. Onder het motto meer is beter lanceert hij een formule à la POTC, maar dan in het Wilde Westen. Zijn gemaskerde titelfiguur is geen onbekende. In de jaren vijftig kwam de Lone Ranger voor het eerst in actie tijdens een radioshow, en stripalbums en televisieprogramma's volgden snel. Samen met indiaan Tonto strijdt The Lone Ranger voor gerechtvaardigdheid op de prairie. Verbinski stoft het personage af, maar de vraag is: voor wie?

De doelgroep die dit als jeugdsentiment beschouwt is vijftigplus. De jeugd, anderzijds, loopt niet snel meer warm voor cowboys. Zelfs de Jonnhy Depp-fanbase lijkt moe te worden van de eeuwige typetjes die hij speelt. Verbinski doet hard zijn best om alle doelgroepen te vermaken: soms zijn actiescènes uitgesproken grof, dan kantelt de sfeer weer naar uitgesproken flauw, maar vaker wordt er simpelweg geprobeerd om een lange speelduur vol te maken met semigrappige stukken die niet in de plot passen. Zo is elke scène met Helena Bonham Carter, als eenbenige prostituee, overbodig. Een zwaktebod om haar op de filmposter te krijgen, om zo een nog grotere doelgroep aan te spreken?

Toch is er meer dan genoeg gewoon goed aan THE LONE RANGER. Johnny Depp is - tegen verwachting in - toch wel leuk als Tonto. De wisselwerking tussen hem en de dode kraai die hij als hoed draagt typeert Verbinski's beetje vreemde, maar wel lekkere gevoel voor humor dat in zijn animatiefilm RANGO pas echt goed tot uiting kwam. De actiescènes zijn spectaculair en bovendien opnieuw bewijs dat 3D overbodig is. In twee glorieuze dimensies dendert een ophol geslagen trein over het spoor terwijl personages elkaar aan alle kanten van het dak af proberen te knallen. Vakmanschap zowel in de regie als in het stuntwerk.

Jammer dat er buiten de ouderwets-avontuurlijke scènes weer zoveel verhaal verteld moet worden. We weten vanaf seconde één al wie de slechterik is, maar de film laat ons toch zo'n twee uur wachten om dat - verrassing! - te openbaren. Het is minachting naar het publiek toe. Met MAN OF STEEL, THE WOLVERINE en RED 2 als uiterst middelmatige voorgangers van THE LONE RANGER mag men zich in Hollywood best eens achter de oren krabben. Is dit het beste waar men mee op de proppen komt na het besteden van al die miljoenen voor dit zomerseizoen?