Birds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn

BIRDS OF PREY is het soort film dat SUICIDE SQUAD had moeten zijn. Hoewel laatstgenoemde een enorme hit was, staat ‘ie toch bekend als een mislukking. Het enige waar comicfans en filmcritici over het algemeen nog wel over te spreken zijn, is de enthousiaste rol van Margot Robbie als Harley Quinn, de vriendin van de Joker. Logisch dus, dat Robbie de kar mag trekken in het 'vervolg' BIRDS OF PREY: AND THE FANTABULOUS EMANCIPATION OF ONE HARLEY QUINN.

Vervolg tussen aanhalingstekens, want alle films van superheldengigant DC spelen natuurlijk in hetzelfde universum; Harley zou in theorie de Superman uit MAN OF STEEL tegen het lijf kunnen lopen. Toch is dat in BIRDS OF PREY ondenkbaar. En niet alleen omdat Henry Cavill na JUSTICE LEAGUE zijn rode cape aan de wilgen heeft gehangen, ook omdat BIRDS OF PREY – net als DC-voorgangers AQUAMAN en SHAZAM! – afwijkt van de sombere, serieuze toon van de eerste DC-films. Dit is de vrolijke, luchtige, kleurrijke en zwartkomische film die de trailer van SUICIDE SQUAD beloofde. Het antwoord van DC op DEADPOOL.

Het is uit tussen Harley Quinn en de Joker, in SUICIDE SQUAD gespeeld door Jared Leto, maar die zien we gelukkig niet meer terug. In een ongeïnspireerd stukje animatie zien we hoe hij haar de deur uit trapt, terwijl Robbie commentaar levert met een ironische voice-over. Quinn wil genieten van haar vrijheid en maakt op bijzonder theatrale wijze het einde van de relatie bekend aan heel crimineel Gotham. Daarmee werkt ze zichzelf in de nesten. Jarenlang heeft ze met de bescherming van haar machtige vriendje iedereen kunnen beledigen, beroven en vernederen. Nu is dat voorbij en zit de halve stad achter haar aan. Grootste bedreiging vormt maffiabaas Roman Sionis, alias Black Mask, een flamboyante Ewan McGregor, met een poging tot Amerikaans accent waar zijn Schotse achtergrond onmiskenbaar doorheen klinkt.

Sionis zit ook nog achter een peperdure diamant aan, die door een ongelukkige samenloop van omstandigheden eerst in de handen, en daarna in de maag belandt van de piepjonge zakkenroller Cassandra Cain (Ella Jay Basco). Quinn sluit een deal met Sionis, dat hij haar leven spaart als zij de diamant terug kan krijgen.

Waarom de sadistische, wraakzuchtige Sionis zijn vertrouwen legt in een geschifte vrouw die hij dood wil zien en die zich nooit heeft bewezen als talent in het opsporen van goederen, is onduidelijk. Maakt niet uit. Ik ben al lang blij weer eens een schurk te zien die niet het einde van de wereld wil bewerkstelligen, of om pseudofilosofische redenen een titanengevecht wil orkestreren zoals Lex Luthor in het verschrikkelijke BATMAN V SUPERMAN, maar gewoon een mooie diamant wil hebben.

Ook de zangeres Dinah Lance (Jurnee Smollett-Bell), die optreedt in Sionis' nachtclub, raakt verzeild in de jacht op de diamant. Ondertussen werkt politieagente Renee Montoya (Rosie Perez) aan een zaak tegen Sionis. En dan is er nog die mysterieuze kruisboogmoordenares (Mary Elizabeth Winstead) die voortdurend het pad van Quinn blijft kruisen. Het scenario stapelt toevalligheid op toevalligheid om uiteindelijk het (anti-)heldinnenteam uit de titel samen te stellen.

Of je van BIRDS OF PREY geniet, is er grotendeels van afhankelijk of je bereid bent mee te gaan met Robbies extravagante vertolking. Robbie is onmiskenbaar een fan. Sterker nog: ze kwam in 2015 zelf met het idee voor deze film en heeft er duidelijk plezier in. De kijker met een lage tolerantiegrens voor luidruchtige lolbroeken zal dat niet hebben.

Regisseuse Cathy Yan geeft de film een zonnig uiterlijk en maakt van Gotham voor het eerst een echte stad. Ook schiet ze een paar van de beste actiescènes in de hedendaagse superheldencinema. Hoewel het nooit geloofwaardig is dat Quinn mannen die twee keer zo breed zijn moeiteloos omver beukt, is de geografie in elk geval helder. Geen bakken CGI en karakterloos second unit-werk, maar goed te volgen vechtpartijen met soms een aardig tintje slapstick.

BIRDS OF PREY had best wat verder mogen gaan; écht een anarchistische komedie mogen zijn of een keiharde actiefilm – nu blijft het bij flirten met die genres. Maar binnen de kaders van de DC Extended Universe levert Yan een film met een eigen, grijnzende smoel.