The Avengers

'De Nederlandse pers is niet kritisch genoeg als het op superheldenfilms aankomt', zei een collegacriticus toen de voorstelling afgelopen was. Het gros van de aanwezigen was inderdaad lyrisch in de eerste reactie. 'We laten ons zo in met de lolligheden en actie dat we vergeten dat er op deze film veel valt aan te merken. De belachelijke kadrering bijvoorbeeld, die alleen maar interessant is voor de 3D-versie van de film. Als je dit terugziet in 2D zul je je afvragen waarom er zo vreemd geschoten is.' De collega heeft gelijk: er valt veel op THE AVENGERS aan te merken. Zo blijkt de 3D in zijn algemeenheid ook een farce. Maar hij heeft ook gelijk in zijn eerste stelling: ook ondergetekende wil niet te kritisch zijn. THE AVENGERS is geslaagd popcornvermaak pur sang.

Doe het regisseur en scenarist Joss Whedon (tevens schrijver van THE CABIN IN THE WOODS) maar eens na: vier superhelden die allemaal stoer genoeg zijn voor hun eigen film samenbrengen in één verhaal waarin ze allemaal genoeg introductie, dialoog en actie krijgen. Whedon gaat zelfs verder, want naast The Hulk, Iron Man, Thor en Captain America propte hij er ook nog de relatief onbekende spionne Black Widow en boogschutter Hawkeye bij. Af en toe zullen hun sores overbodig aandoen voor het verhaal van deze film, maar het vijfde wiel aan de wagen zijn ze niet. THE AVENGERS is als complete superheldenfilm een kroon op de reeks die eraan vooraf ging.

Het begint al lekker, wanneer god Loki - broer van Thor - heerser van de aarde wil worden. Daarvoor heeft hij een dealtje gesloten met een schurk die pas geïntroduceerd wordt in de aftiteling - in deze film zien we alleen zijn leger. Een legerbasis implodeert, mensen sterven, spullen worden opgeblazen. Een typische maar fraaie actiescène voor een blockbuster anno 2012. Vervolgens spreekt de eenogige Nick Fury op serieuze toon: 'We are at war.' Tijd voor code rood. The Avengers moeten assembleren. De helden worden verzameld en vanzelfsprekend tegen wil en dank gedwongen om samen te werken. Een clash van superego's volgt, maar een clash van sterrenego's blijft uit. De cast (Robert Downey Jr., Chris Hemsworth, Chris Evans en Mark Ruffalo) past prima samen door één deur. Natuurlijk steelt Downey Jr. de show, maar Ruffalo verdient een pluim. Hij acteert met kop en schouders boven de rest uit en zet de perfecte Bruce Banner neer. Wie is Edward Norton ook alweer?

U mag het overigens niet eens zijn met de volgende stelling: Ang Lee's Hulk is fantastisch. Maar Ruffalo mag nog wel tien films maken als de groene reus. Ook wanneer het vernietigende CGI-monster de strijd wint van het acteergeweld van Ruffalo blijft de Hulk de grote attractie van THE AVENGERS. Hij is groot, groen en cool. Daar kan zelfs Iron Man niet aan tippen en dat is een hele prestatie van schrijver Whedon. Aan het einde gooit de filmmaker alle remmen los en dat resulteert in destructie waarin geen superheld ondergesneeuwd wordt. Ook Thor en de tamelijk suffe Captain America slaan menig boef de tanden uit de mond. Whedon doet dus wat velen voor onmogelijk hielden en daarvoor verdient hij lof.