Blitz

Jason Statham in een hoofdrol betekent doorgaans twee dingen voor een film: voldoende actie en een gebrek aan plot. Dat eerste is vaak een goedmaker voor het laatste. Niet altijd. BLITZ is een Britse actiethriller waarvan de plot grotendeels op toeval drijft. Statham speelt politiesergeant Brant: een agent à la Dirty Harry die mept voordat hij vraagt. Zijn aanwezigheid bezorgt fans van ‘The Stath' van begin tot eind een topfilm, zoveel mag duidelijk zijn. Met zijn norse uitdrukking en heerlijke cockney accent doet deze actieheld opnieuw niet onder voor de onelinerspuwende spiermassa uit de jaren tachtig. Statham is cool en dat is een feit.

Zijn rollenkeuze is doorgaans wat minder cool. Zo is hij op het moment van schrijven ook te zien in de uiterst matige thriller THIRTEEN en heeft hij inmiddels talloze waardeloze films op zijn conto. Deze film zal dan ook niet met hoofdletters op zijn CV prijken, maar zijn aanwezigheid maakt dit flutverhaal redelijk acceptabel. Ook de andere rollen geven BLITZ enigszins flair mee. Paddy Considine (DEAD MAN'S SHOES) overtuigt als Brants collega Porter Nash. Hij is exact het tegenovergestelde van de whiskyslurpende man's man: eloquent, bedachtzaam, homoseksueel en stijlvol. Een man die denkt voordat hij doet. Brant daarentegen is roekeloos, bot en boos. En vaak dronken.

Hun politiedistrict krijgt te maken krijgt met een seriemoordenaar die zichzelf The Blitz noemt. Acteur Aiden Gillen, op dit moment te zien in de HBO-serie GAME OF THRONES, maakt van The Blitz een onberekenbare en een tikje anarchistische boef die het alleen voorzien heeft op agenten. Hij doet in zijn spel en voorkomen denken aan Gary Oldman in LEON. Het kat-en-muisspel dat tussen Brant en The Blitz volgt ontvouwt zich niet via grondig politiespeurwerk, maar vooral door het grondig toetakelen van getuigen. Tussendoor bromt Statham vanuit zijn keel en slaat hij zonder blikken of blozen dubbele whisky's achterover.

Daarmee is alles al snel gezegd: BLITZ blinkt niet uit in originaliteit. Ook de setting speelt de film parten. De stad Londen leent zich perfect voor een politiefilm van deze allure, maar krijgt in de regie van Elliot Lester weinig uitstraling. Nauwe straten, steegjes en schaduwen zouden een goed decor zijn, maar de regisseur koos hij ervoor om de stad zonder clichés in beeld te brengen. BLITZ verkrijgt daardoor alleen een Britse feeling door de typische Britse politiekostuums en het Britse accent. Het verhaal is daarnaast inwisselbaar voor elk kat-en-muisspel dat eerder al in scriptvorm werd gegoten. Enkel de cast maakt BLITZ daarom net dat beetje gedenkwaardiger dan een film die op een willekeurige donderdagavond met een half oog op tv gezien wordt voordat hij terecht en voorgoed in de vergetelheid raakt.