Safe

Veel waardeloze actiefilms missen een rudimentair element waarmee ze zonder omhalen wél een goede actiefilm zouden zijn geweest: Jason Statham. De botte Brit maakt het verschil. Tegenwoordig is hij één van de weinige actiehelden die nog echte spierballentaal verstaat, letterlijk en figuurlijk. Hij overleeft op testosteron en niet dankzij verstand, in tegenstelling tot de Jason Bournes van de filmwereld. Er is natuurlijk niet per se iets mis met verstand in actiefilms, maar wat is er gebeurd met een goede pot knokken tegen de achtergrond van een flinterdun prutverhaal?

Statham blijft de onverschrokken eindbaas die zonder gemekker slechteriken overhoop knalt en in elkaar mept. Veel stunts doet hij zelf en natuurlijk kan hij karate. Statham is cool. Hij verstaat overigens niet alleen spierballentaal, hij spreekt het ook. Gajes weet hij steevast van goede repliek te bedienen, ongeacht de situatie. Statham verliest zijn cool nooit. Het maakt hem natuurlijk een eenzijdig acteur, maar sommige helden moeten niet buiten hun filmpot piesen. Kijk maar wat er met de carrière van Schwarzenegger gebeurde toen hij komediefilms ging maken...

Nieuwe knaller SAFE is in principe ook geen goede actiefilm, zoals zoveel prentjes die hun kop niet boven het maaiveld kunnen of willen steken. Maar SAFE heeft Statham. Het is fijn als de scheidslijn tussen goed en slecht zo gemakkelijk valt te definiëren. Voor de goede orde toch even het verhaal: Chinees meisje Mei is een jaar of dertien en ze onthoudt alles wat ze ziet. Zo ook een kluiscombinatie. De Chinese triade, Russische gangsters en de corrupte agenten van New York willen die code allemaal in handen krijgen, dus Mei wordt doelwit.

Enter Jason Statham. Zijn aartslelijke vrouw (zijn woorden, niet de onze) is vermoord door de Russen. Hij loopt Mei tegen het lijf en krijgt hiermee een goede kans om wraak te nemen én om het meisje te redden. Vanzelfsprekend volgt een vlucht door New York waarin het duo zowel jaagt als opgejaagd wordt en in beide gevallen levert dat veel kapotte dingen op. Want in SAFE moet veel stuk, van auto's tot gebouwen. Statham beukt door al dan niet levende obstakels als een kale kanonskogel met een vlotte babbel.

Regisseur Boaz Yakin, vooral bekend van het sportdrama REMEMBER THE TITANS (2000), toont zich met SAFE bovendien een goed actieregisseur. Hij weet dat het complotje dat achter de actie sluimert niet veel aandacht verdient en hij legt de focus daarom ook op het spektakel. Met Manhattan als speeltuin laat hij zijn hoofdrolspeler een spoor van chaos trekken, zonder er veel verstand aan te pas komt. Dat kijkt ook wel lekker vanuit de bioscoopstoel, want elke mogelijke plottwist die uit een mager plot als dat van SAFE geperst kan worden is een onderschatting van het publiek. Yakin speelt op safe en laat Statham doen waar hij goed in is: beuken.