The Mechanic

Als er iets goed is geweest voor de reputatie van criminelen, is het cinema. Hoeveel films zijn er niet geweest waarin huurmoordenaars worden neergezet als stijlvolle, intelligente mannen met een jaloersmakend luxueus leven? THE MECHANIC is het zoveelste portie imagoverbetering voor deze beroepsgroep, waarin ethiek vrolijk genegeerd wordt ten bate van spektakel.

Arthur Bishop (Jason Statham) is gespecialiseerd in mensen uit de weg ruimen, en met die constatering is de plot van THE MECHANIC wel zo'n beetje beschreven. De motivatie achter de moorden doet hier nauwelijks ter zake: de makers doen vooral hun best om te tonen hoe Bishop, voortdurend met een boze blik in zijn ogen, zijn werk op perfectionistische wijze uitvoert. Hij wordt bijgestaan door zijn ambitieuze maar naïeve leerling Steve (Ben Foster), wiens vader onlangs om het leven is gekomen. Dat Bishop hiervoor verantwoordelijk was, weet Steve niet. Dit zou tot een interessant conflict tussen beide personages kunnen leiden, maar daarin zijn de makers niet geïnteresseerd. De aandacht ligt bij de actie, niet bij de personages.

En die actie is over het algemeen aardig in orde. Regisseur Simon West kennen we vooral van CON AIR, een van de meest vermakelijke actiefilms van de jaren negentig, en West bewijst dat hij nog steeds weet hoe hij explosies en schietpartijen geraffineerd in beeld moet brengen. Alleen bij de kleinschaliger vechtscènes stelt hij teleur: zoals in veel hedendaagse actiefilms zijn ook hier de beelden vaak zo schokkerig en de montage zo snel, dat moeilijk te zien is wie welke klap uitdeelt.

West kiest daarnaast niet voor een duidelijke stijl; THE MECHANIC is niet zo over the top als CON AIR, maar mikt ook niet op de realistische benadering. De film is vlees noch vis, en weet daardoor het niveau ‘onderhoudend' nooit te ontstijgen. In een tijd waarin we films als CRANK, MACHETE en DRIVE ANGRY vol zelfbewuste humor en absurditeiten gewend zijn, is het bijna aandoenlijk om zo'n ouderwetse actiefilm als THE MECHANIC tegen te komen, zo zonder exploderende hoofden en hilarische oneliners. Het is een film die wellicht beter in de jaren negentig had gepast.