The Expendables 2

Vroeger was alles beter. Dat is uiteraard niet waar, tenzij we het over actiefilms hebben. Actiefilms waren vroeger echt beter. Helden hadden toen nog spierballen, niet alleen in hun armen, ze hadden ook spierballen als hersenen. Testosteron, machinegeweren en explosies: meer was er niet nodig op filmstrip of op die goeie ouwe videoband. Dat zestiger Sylvester Stallone een volwaardig eerbetoon kan brengen aan die vaak oerdomme maar o zo stoere knalprenten bewees hij recentelijk met RAMBO 4 en THE EXPENDABLES. Met dit vervolg op laatstgenoemde doet hij exact hetzelfde, maar dan met nog meer buskruit en spierballen.

Dit tweede deel is overigens nog niet uit of resterende legendes staan al in de rij voor deel drie (o.a. Clint Eastwood wordt al geopperd), maar veel drukker dan de huidige cast kan bijna niet meer. Stallone, Schwarzenegger, Willis, Statham, Lundgren, Van Damme, Norris, Li, Couture, Crews: klinkende namen voor iedereen die ook maar een beetje nostalgie koestert voor de jaren tachtig en begin jaren negentig. Dat ze gemiddeld de vijftig ruim zijn gepasseerd deert ook in deze film weer verrassend weinig. Norris heeft met zijn 72 (!) waarschijnlijk geen karatetrap meer in zich, maar geef de man een machinegeweer en een paar stoere oneliners en hij doet waar hij goed in is: Chuck Norris zijn. De paar scènes waarin hij voorkomt zijn nu al klassiekers, al was het maar omdat hij zélf een Chuck Norris Fact vertelt.

Zulke grapjes zijn tekenend voor deze film. Veel meer nog dan het eerste deel is THE EXPENDABLES 2 zelfbewust. "I am back", zegt Schwarzenegger, en Willis snauwt hij een sarcastisch "yippie-ka-yee" toe. Het zijn de knipogen die de fan met genoegen zal ontvangen, maar regisseur Simon West (CON AIR) houdt daar wel maat in. Dit is in de eerste plaats een op zichzelf staande actiefilm, ongeacht de hommages die met evenveel plichtmatigheid als plezier gebracht worden. Niet elk personage krijgt verder even veel tijd om zich te profileren (Li wordt al na de eerste scène de film uitgebonjourd vanwege een geschil op de set), maar geen fan hoeft zich zorgen te maken dat zijn favoriete Expendable te weinig aan bod komt.

Wel gaan de introducties van enkele personages ten koste van het imago van de oudgedienden; het team van Barney Ross (Stallone) wordt in penibele situaties tot tweemaal toe gered door externen. Voor zover er over geloofwaardigheid gesproken kan worden in een film als deze: in deel 1 lieten de Expendables zien dat ze meer dan mans genoeg zijn om voor zichzelf op te komen. Dat ze gered moeten worden is dus, bij gebrek aan een betere term, ongeloofwaardig. Wel geloofwaardig is de man die vorig deel nog verstek liet gaan: Jean-Claude van Damme. Voor het eerst in zijn carrière speelt hij de slechterik en dat doet hij met zoveel bravoure dat de vraag waarom hij niet eerder als snoodaard is gecast ineens heel valide is.

Na de eerste twintig briljante actieminuten doet Van Damme zijn intrede als Europese schurk die een plattegrond met plutoniumvoorraden steelt. Om duidelijk te maken dat hij zich écht niet zal bekeren maakt hij in zijn introductiescène al een hoofdpersonage dood. De rest van de prent is daarom vooral een wraakfilm waarin de wereld bijkans gered wordt en veel dingen worden opgeblazen. Omdat er tussen de begin- en eindscène teveel rustmomenten worden ingelast wordt THE EXPENDABLES 2 net niet zo goed als zijn voorganger, maar hij komt bijzonder dicht in de buurt.