Avengers: Endgame

Begin april begon ik met het terugkijken van de filmreeks van de Marvel Cinematic Universe. Van IRON MAN (2008) tot CAPTAIN MARVEL (2019), keek ik de 21 films waarmee ik ben opgegroeid. De voortstuwende legacy van Iron Man, het schild en plichtsgetrouwheid van Captain America, de worsteling van de Hulk: het kwam allemaal voorbij. En eindelijk zat ik daar dan, in de eerste voorstelling van AVENGERS: ENDGAME, overduidelijk nerveus en opgewonden tegelijkertijd.

De film stelt absoluut niet teleur. Het is een combinatie van humor, verdriet, actie en nostalgie. Zoals de beste MCU-films, begint de film met een klapper. Je wordt direct het verhaal in geduwd, zonder langzame opbouw zoals je misschien zou verwachten van een film die 181 minuten duurt. Vergelijk dit niet zozeer met zijn voorganger INFINITY WAR (2018), want het zijn compleet verschillende films. Het verhaal van ENDGAME begint waar INFINITY WAR eindigde, en in het eerste kwartier zit je als kijker al meerdere keren met je mond open van verbazing.

Nu kan ik niet veel zeggen over het verhaal, dat vol zit met plotwisselingen die je zonder spoilers moet ervaren. Maar wat ik wel kan zeggen, is dat wat deze film zo goed maakt: de evoluties van de personages en de rode draad van de film. Ik ben heel blij dat ik alle films heb teruggekeken, en als je de tijd hebt zou ik dit zeker aanraden, want zie de film als een culminatie van alle films ervoor. Niet alleen qua personages, maar ook via verhaallijnen. Ook al zitten die 181 minuten vol met razendsnelle actie, het verhaal laat zien dat de personages ontwikkelingen doormaken. Je favoriete superhelden zie je groeien en moeilijke keuzes maken. Nu is dat laatste de taak van een superheld, maar in AVENGERS: ENDGAME wordt dit op een extreem bevredigend manier gedaan. 

Ik heb meer gelachen dan gehuild bij deze film, maar het huilen was onvermijdelijk. Er zitten ook enorm veel verwijzingen in naar andere franchises en films, wat de lachspieren extra doet kietelen. Een achtbaan aan emoties, bleek deze ervaring. Ook al duurt de film heel erg lang, er is niets wat ik zou veranderen. Natuurlijk krijgt niet iedere superheld evenveel aandacht als zou moeten, maar dat is moeilijk als je er tientallen hebt. De oplossing die Marvel en de regisseurs hebben gevonden voor het probleem waar INFINITY WAR mee eindigde, is zowel spannend als goed uitgedacht. Het is niet te makkelijk, wat ik heel erg kan waarderen. Daarnaast is de (opbouw van) spanning goed gestructureerd. Van begin tot eind blijf je geïnteresseerd en het wordt alleen maar spannender en spannender. Het helpt ook dat je zowel hele grappige als hele verdrietige scènes te zien krijgt, die elkaar mooi afwisselen. In eerste instantie was ik verdrietig toen de film begon, omdat een film als dit maar eens in een lange tijd zal uitkomen. Maar AVENGERS: ENDGAME is een van de beste superheldenfilms die ik ooit heb gezien; een mooie troost voor iedere Marvel-fan. 

Na 11 jaar en 21 films, brengt de nieuwe film AVENGERS: ENDGAME een prachtige finale in de Marvel Cinematic Universe. Thanos zei in INFINITY WAR dat het universum perfectly balanced moet zijn, as all things should be. En dat is precies wat deze film is.