Take This Waltz

Margot (Michelle Williams) is gelukkig getrouwd met Lou, een sympathieke man die goed kan koken (Seth Rogen), en heeft leuke vriendinnen. Haar leven is niet bijzonder, maar ze heeft het prima voor elkaar. Dan wordt ze verliefd op de mysterieuze kunstenaar Daniel (Luke Kirby). Wat begint met onschuldig geflirt, dreigt langzaam maar zeker een relatie te worden.

Gaat Margot de fout in door haar vertrouwde leven op het spel te zetten, of is het juist prijzenswaardig dat ze veiligheid inruilt voor avontuur? Het beantwoorden van die vraag laat TAKE THIS WALTZ aan het publiek over. Regisseur en scenarist Sarah Polley oordeelt niet: ze toont slechts.

Polley is geweldig in het neerzetten van menselijke personages met kleine, maar veelzeggende scènes. De huislijke tafereeltjes van Margot en haar man; de rare stemmetjes die ze tegen elkaar op zetten als ze samen zijn; Margot en haar vriendinnen die de slappe lach krijgen als ze in het zwembad plast.

Met dergelijke momenten kabbelt de film op een rustig tempo voort. Soms geestig, soms ontroerend. Soms ook serieus en tragisch, maar zelden wordt TAKE THIS WALTZ zwaar: dit is een kleine film, die een verhaal vertelt dat iemand die je kent had kunnen meemaken.

Dat de film bijblijft, is te danken aan het mooie, natuurlijke spel van de gehele cast. Nergens is pretentie of melodrama te bekennen: we kijken naar echte mensen in herkenbare situaties. Sarah Silverman verdient lof voor haar tragikomische rol als sympathieke alcoholiste, en probeer eens niet te houden van Seth Rogen als ideale echtgenoot. Meest indrukwekkend is echter Michelle Williams, die met één blik meer overbrengt dan een andere actrice met duizend tranen zou doen. Je kunt Margot een onverantwoordelijke, verwende trut vinden, of voortdurend aan haar kant staan - maar dat Williams haar fantastisch neerzet, staat buiten kijf. Wat deze personages meemaken is weliswaar niet wereldschokkend, maar raakt je omdat je kijkt naar mensen van vlees en bloed.