Le Passe

Een van de meest succesvolle arthousefilms in de Verenigde Staten in de afgelopen jaren is de Iraanse film A SEPARATION VAN Asghar Farhadi. De film won sinds zijn release in 2011 meer dan zeventig internationale prijzen, waaronder de Gouden Beer in Berlijn en de Oscar voor beste buitenlandse film. Dit was de eerste keer dat een Iraanse film een Academy Award won. A SEPARATION gaat over een Iraans echtpaar dat in scheiding ligt. De man neemt een thuiszorgster in dienst voor zijn dementerende vader. Een beslissing met verstrekkende gevolgen. Regisseur Farhadi volgt zijn grote filmhit uit 2011 nu op met alweer een intens en meeslepend familiedrama: LE PASSÉ.

In LE PASSÉ wordt Ahmad op een luchthaven in Parijs opgewacht door zijn ex-vrouw Marie. Zij wil na vier jaar hun echtscheiding officieel maken in de rechtszaal, omdat zij zwanger is van haar nieuwe vriend Samir. Marie vraagt of haar ex-man tijdelijk bij haar komt logeren, in het huis dat zij ook deelt met Samir. De terugkeer van Ahmad geeft al snel aanleiding voor conflict en zet ook de onderlinge verhoudingen tussen ouders en kinderen extra op scherp.

Farhadi neemt rustig de tijd om de diverse karakters neer te zetten, zodat je je als kijker makkelijker in hen kunt inleven. Was de cameravoering in A SEPARATION nog vol beweging en losjes vanaf de schouder gedraaid, in LE PASSÉ ligt de nadruk meer op het innerlijk van de personages en is daarom wellicht statischer. Ook nu valt het goede, natuurlijk acteren op, zowel door de ouderen als door de kinderen. Typerend voor diens werk is ook hoe Farhadi veel empathie toont voor zijn uiteenlopende personages. Ieder van hen is gekweld door het leven en heeft daar zijn eigen plausibele redenen voor. Farhadi weet dat subtiel invoelbaar te maken. LE PASSÉ zit vol drama en de emoties lopen soms hoog op, maar nergens wordt de film pathetisch of sentimenteel.

Bérénice Bejo, de Argentijnse actrice bekend van THE ARTIST, speelt Marie en won een Gouden Palm voor haar rol. Zij overtuigt als een vrouw die heen en weer gesleurd wordt door de liefde voor haar nieuwe vlam Samir, maar tegelijkertijd lijdt onder de verwijdering die dit tot gevolg heeft met haar dochter Lucy. Ook Tahar Rahim die zo formidabel was in UN PROPHÈTE van Jacques Audiard is weer sterk op dreef in een veeleisende rol als geliefde van Marie.

Asghar Farhadi houdt zijn zeer hoge niveau vast, en levert zowel wat betreft het scenario, de regie en acteursregie opnieuw een uitstekende film af. Hij weet van zijn karakters echte mensen te maken met een heel scala aan tegenstrijdige emoties en gedachtes. De Iraanse cinema heeft er naast grote namen als Abbas Kiarostami en de familie Makhmalbaf in Farhadi weer een grote filmmaker bij.