You Were Never Really Here

YOU WERE NEVER REALLY HERE-regisseur Lynne Ramsay beschikt over het zeldzame vermogen om in haar werk een allesomvattende, unieke sfeer te creëren die ze tot in de puntjes uitwerkt. Haar vier speelfilms hebben onbetwistbaar haar handschrift. Ramsay's debuut RATCATCHER en tweede film MORVERN CALLAR zijn nog aan de ruwe kant en op sommige momenten net overheersend in sfeer. WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN is al subtieler, dringt op prachtig pijnlijke manier je hart binnen. In YOU WERE NEVER REALLY HERE zijn Ramsay’s artisticiteit en vakmanschap op zijn krachtigst.

YOU WERE NEVER REALLY HERE gaat over Joe (Joaquin Phoenix), een getraumatiseerde veteraan die door de gebeurtenissen uit zijn verleden precies genoeg is afgestompt om als huurmoordenaar gewetenloos zijn geld te verdienen. Het geweld dat hem is aangedaan als kind en de ellende die hij meemaakte tijdens zijn periode in het leger zorgen ervoor dat hij in zijn vrije tijd alleen maar bezig is met de dood. De herbelevingen van zijn trauma’s zijn als koortsachtige flashbacks verweven door zijn duistere, wrange heden.

Joe is echter niet simpelweg een getraumatiseerd huurmoordenaar met een voorkeur voor timmergereedschap. Het veelzijdige personage is ook een man met een zekere mores in zijn werk, met een zachte kant en een gitzwart gevoel voor humor. En hoewel YOU WERE NEVER REALLY HERE op het eerste gezicht klinkt en aan de man is gebracht als een gewelddadige thriller, is het eigenlijk een karakterschets over een gebroken, complexe man, die toevallig een huurmoordenaar is.

Een van de best gemaakte keuzes in YOU WERE NEVER REALLY HERE is de casting van acteur Joaquin Phoenix, die met zijn gemompel en donkere oogopslag gemaakt lijkt te zijn voor deze rol. Ook de keuze voor Radiohead-gitarist Jonny Greenwood voor het componeren van de soundtrack is een fijne. Naast het intense, PTSS-achtige geluidsdesign van Paul Davies zorgt de synthesizerscore van Greenwood voor net genoeg ademruimte in deze beklemmende, zwarte parel van een film.