The Road

Twee van de drie vorige films van de Australische regisseur John Hillcoat zijn geschreven door zanger en schrijver Nick Cave; GHOSTS ... OF THE CIVIL DEAD (1988) over het bikkelharde bestaan in een wetteloze gevangenis en THE PROPOSITION (2005), een stroperige, bloederige western over een man die moet kiezen voor het leven van een zijn twee broers. In beide films gaan hardvochtige mannen tot het uiterste om hun vrijheid te behouden. Vrijheid om te denken, vrijheid om te kiezen en vrijheid om te leven. De bestseller The Road van Cormac McCarthy, van wie Ethan en Joel Coen in 2007 No Country for Old Men verfilmden, gaat over een vader die zijn zoon in een grauwe, post-apocalyptische wereld tegen beter weten in voorhoudt te blijven geloven in hoop en menselijkheid.

THE ROAD volgt de grimmige, Pullitzer Prize-winnende roman van McCarthy behoorlijk getrouw. Dat betekent dat na de lezer van het boek nu ook de kijker van de film wordt ondergedompeld in een asgrijs en bijna hopeloos toekomstbeeld, waar kleur, geluk, zonneschijn of meevallertjes zeldzaam zijn. De wereld van THE ROAD is na aanhoudende aardbevingen en branden nagenoeg onbewoonbaar geworden. De zon breekt nog nauwelijks door de rook en het as heen en de temperatuur daalt met de dag. De incidentele overlevenden van de natuurrampen zijn prooien voor dieven, moordenaars en kannibalen. Geld is niets waard, je voedsel en je eigen vlees nog genoeg. De naamloze vader en zoon ondernemen dwars door Amerika een lange tocht kustwaarts op zoek naar een beter leven. Ondertussen slaan zij het ene ongure type na het andere van zich af.

Ondanks de uitgestrekte ellende om hen heen, die in zijn volle omvang pas echt aanving met het verlies van hun vrouw en moeder, in flashbacks gespeeld door Charlize Theron, houdt de vader zijn zoon voortdurend voor om het vuur van beschaving en menselijkheid door te geven. Een wellicht wat stichtelijk klinkende missie, maar eentje die in hun specifieke situatie van groot belang blijkt. Te midden van hun misère is de overtuiging om niet toe te geven aan je angst en je duistere kant de enige overlevingskans. De twee proberen zo de hoop niet op te geven dat er ergens aan het einde van hun reis een beetje geluk op hen wacht. Misschien slechts in de vorm van een goed mens die hen eenmalig de helpende hand uitsteekt, maar misschien vinden de twee zelfs een samenleving waarin ze weer gelukkig kunnen worden.

Met de woestenij die Cormac McCarthy beschreef kan regisseur Hillcoat perfect uit de voeten. In zijn eerdere werk bewees hij al geen man van compromissen te zijn en ook in deze 15 miljoen euro kostende productie liet Hillcoat zich niet verleiden tot het wat draaglijker maken van de ellende die uit McCarthy's pen vloeide. THE ROAD presenteert een zwartgallige toekomstvisie waarin mensen achterdochtige en allesvernietigende beesten worden vanaf het moment dat de ware honger toeslaat. In een dergelijke wereld is het moeilijk vasthouden aan idealen en aan mistige opdrachten om het vuur van het goede in de mens door te geven. Als de vader gaandeweg zijn angst laat overheersen en de hoop begint te verliezen drukt THE ROAD soms wat al te zwaar op het gestel, maar er is hier slechts respect op zijn plaats voor de durf van de producent en regisseur, en niet in de laatste plaats voor de ijzersterke acteerprestaties van de gehele cast.