Molly's Game

MOLLY’S GAME is het regiedebuut van de bekroonde scenarist Aaron Sorkin, bekend van tv-serie THE WEST WING en films als A FEW GOOD MEN (1992), THE SOCIAL NETWORK (2010) en MONEYBALL (2011).

De strak gemonteerde ski-scène waarmee de film opent, doet denken aan de visuele flair van de Regatta-bootrace uit THE SOCIAL NETWORK en laat meteen het ijzersterke doorzettingsvermogen van de echt bestaande Olympisch skiester Molly Bloom (Jessica Chastain) zien. Afgezien van deze openingsscène bestaat het vuurwerk in deze film vooral uit Sorkin’s kenmerkende staccato dialogen. 

Na haar ski-carrière was Molly Bloom relatief snel de hostess van één van de meest exclusieve pokeravonden ter wereld, eerst in Los Angeles en later in New York. De spelers aan haar tafel waren bekende filmsterren, sporters en zakenmannen die soms op één avond miljoenen dollars wonnen of verloren. Dit alles gebeurde volgens Sorkin legaal, totdat Molly door de FBI werd gearresteerd omdat zonder haar medeweten de Russische mafia meespeelde. 

Jessica Chastain is geweldig als Molly Bloom. De succesvolle actrice heeft in korte tijd een indrukwekkende carrière opgebouwd met films als ZERO DARK THIRTY (2010), A MOST VIOLENT YEAR (2014) en CRIMSON PEAK (2015). Chastain speelt Molly met een gedrevenheid en passie die aan een jonge Jodie Foster doet denken. Net zoals haar personage past Chastain zich aan de door mannen gedomineerde wereld van high stakes poker aan door zich te kleden in onthullende decolletés en hen te voorzien van alle luxe drank die ze maar willen. Idris Elba speelt haar advocaat Charlie Jeffey, die echter niet meteen toehapt om Bloom te verdedigen, maar al snel tot de conclusie komt dat Molly gecompliceerder in elkaar zit dan ze op het eerste, ietwat ordinaire, gezicht doet vermoeden. Kevin Costner speelt een kleine, maar belangrijke rol als haar dwingende vader. Zijn personage is gedeeltelijk de reden voor haar drijfveer om de beste te willen zijn.

Dat Molly gedreven is wordt de hele film door benadrukt en dat is prima, maar Molly’s personage komt soms ook kil en twee-dimensionaal over; ze toont weinig emoties en vertoont geen enkele vorm van seksualiteit. Haar onthullende outfits zijn er puur om de mannen aan haar pokertafel in te palmen, maar er is geen enkele vorm van romantiek of relatie in welke vorm dan ook in haar leven. Dit is jammer, want het doet onnodig afbreuk aan een complex personage.

MOLLY’S GAME is biografisch, maar sommige personages zijn samenstellingen van bestaande personen. Deze artistieke vrijheid pasten Sorkin en regisseur David Fincher al eerder toe in THE SOCIAL NETWORK, waar Mark Zuckerberg (Jesse Eisenberg) in de openingscène door een fictieve vriendin wordt gedumpt. Dit was mijns inziens echter nodig om het verhaal over de creatie van (The) Facebook te kickstarten; niks meer en niks minder. Ook in MOLLY’S GAME doet de nodige dramatisering van sommige personages niks af aan de kern van het verhaal.

Met MOLLY’S GAME heeft Aaron Sorkin een meer dan geslaagd regiedebuut gemaakt, waarmee de echte Sorkin-fan, die naar goed geschreven dialogen hunkert, op z'n wenken wordt bediend.