Dirty God

Langzaam glijdt de camera langs het lichaam van Jade (Vicky Knight). Zo dichtbij dat haar lichaam vol met littekens bijna voelbaar is. Regisseur Sacha Polak zet in dat openingsshot meteen de toon. Ze wacht niet af. Dit is het verhaal van een vrouw vol littekens. Zo ziet het er van dichtbij uit. Kijk, en als het je niet bevalt, heb je vette pech. Jade is in DIRTY GOD slachtoffer van een zuuraanval waardoor zij de rest van haar leven getekend is. Door de littekens over haar buik, arm en hoofd zal ze voor altijd opvallen. 

Regisseur Polak steekt met het openingsshot figuurlijk haar middelvinger op naar de kijker. Of het je als kijker bevalt of niet: het is wat het is. Hoofdpersonage Jade heeft daarentegen een lange weg te gaan voordat zij die middelvinger durft op te steken. Ze is begin twintig, staat midden in het leven en wil net als de anderen uit haar vriendengroep het leven vieren. Ze wil feesten en drinken zonder te veel over de toekomst na te denken, maar opmerkingen van anderen en starende mensen zorgen ervoor dat ze keer op keer voor een emotionele spiegel staat waar ze niet voor weg kan vluchten. Het verhaal is grotendeels chronologisch, Jade’s emoties zijn dat niet. Die vliegen alle kanten op. De gebeurtenis uit het verleden achtervolgt haar, terwijl ze juist in het nu wil leven. Maar ze is ook bezig een positieve toekomst op te bouwen met een lichaam en hoofd vol met littekens. Jade wil al haar problemen tegelijk aanpakken waardoor dat alles maar half lukt. 

De directe sfeer waar DIRTY GOD mee opent weet Polak feilloos vast de houden gedurende de hele film. En dat is meteen de kracht.Jade wordt geen enkele scene als slachtoffer neergezet waardoor je als kijker meteen van het karakter gaat houden. Actrice Vicky Knight staat hier voor het allereerst voor de camera. Ze doet dat puur en zet haar rol krachtig neer. Knight weet wat haar personage meemaakt. Ze liep zelf als kind ook ernstige brandwonden op en moest ook leren omgaan met commentaren van buitenaf. Die levenservaring is terug te zien in haar rol als Jade. Nergens wordt ze ongeloofwaardig, dramatisch of schreeuwerig waardoor er geen vals sentiment ontstaat. 

Die oprechtheid in combinatie met een documentair-achtig realisme is in al Polaks werken terug te zien. Ook haar Nederlandstalige films HEMEL en ZURICH gaan over vrouwen die een emotionele strijd voeren om (fysieke) littekens uit het verleden aan te pakken. In tegenstelling tot Polaks eerdere werken is haar nieuwste meer een geheel. In HEMELen ZURICH zorgde het gebruik van een te duidelijke scène-introductie en een minder verfijnde montage dat haar films fragmentarisch aanvoelden. In DIRTY GOD zitten de puzzelstukjes net wat beter op de juiste plekken. De oordeelloze, observerende beelden, kleurrijk geschoten feestjes en pompende soundtrack passen haarfijn in elkaar. Dat in combinatie met een ontzettend sterk acterende Vicky Knight zorgen ervoor dat Polak’s Engelstalige debuut een ontzettend geslaagd resultaat oplevert.