Amori Fragili

Claudia (Lucia Mascino), een hoogleraar literatuurstudies, begint haar dagen met het sms’en van Flavio (Thomas Trabacchi) dat hij van haar houdt, waarop hij antwoordt liever zelfmoord te plegen dan bij haar terug te komen. Hij, een oudere hoogleraar aan dezelfde universiteit, heeft haar na een knipperlicht relatie van zeven jaar definitief verlaten voor een van zijn studentes. In AMORI FRAGILI zien we hoe Claudia – gek van het gemis – hun relatie probeert te redden en Flavio daarmee steeds verder van zich afstoot.

In het eerste deel van de film is te zien hoe de twee elkaar al ruziënd tijdens een hoorcollege leerden kennen en hoe ze hun dagen vervolgens ruziënd met elkaar doorbrachten. Regisseur Francesca Comencini, bekend van GOMORRA (2014 – 2017) en LO SPAZIO BIANCO (2009) verfilmde met AMORI FRAGILI haar eigen roman. In interviews geeft ze aan met de film sympathie te willen opwekken voor ‘de verlaten vrouw’, belichaamt door Claudia die door allerlei stadia van boosheid, verdriet en spijt gaat. Jammer genoeg is het in de eerste helft van de film moeilijk om enige sympathie te voelen voor Claudia die al bij het minste of geringste begint te schreeuwen. Niet alleen tegen Flavio maar ook tegen haar beste vriendin of de verkoper van een tabakszaak. Het maakt het lastig om niet heel goed te begrijpen waarom Flavio haar verlaat.

Gelukkig is de tweede helft van AMORI FRAGILI veel beter te pruimen. Claudia schreeuwt een stuk minder en de focus is verschoven van haar en de vele flashbacks naar de verschillende personages en hun onderlinge verhoudingen in het heden. Flavio trouwt al twijfelend met zijn jonge vriendin, en Claudia begint een relatie met een van haar studentes. In dit deel van de film komt er meer ademruimte en staat de vergankelijkheid van de liefde centraal. Of zoals de Italiaanse titel van de film het zo mooi verwoordt: AMORI CHE NON SANNO STARE AL MONDO. Liefdes waar geen plek voor is op de wereld.