Like Father, Like Son

Wederom een raak portret van de verschuivende verhoudingen binnen een gezin van regisseur en scenarist Hirokazu Kore-Eda. In NOBODY KNOWS (2004), STILL WALKING (2008) en I WISH (2011) verbeeldde hij al pijnlijk precies de worstelingen en tekortkomingen van ouders. Ontdaan van enige opsmuk of romantisering toonde hij de soms verwoestende uitwerking daarvan op hun kinderen.

Ook LIKE FATHER, LIKE SON (2013) roert in deze universele problematiek, maar vertrekt van een buitengewoon startpunt, dat we kennen van tranentrekkende Amerikaanse televisiefilms. De plot draait namelijk om een babywissel. Als de strikte Japanse zakenman Ryota hoort dat hun zesjarige zoon na zijn geboorte is verwisseld met de zoon van een echtpaar dat juist gelooft in een vrije opvoeding met veel ruimte voor creativiteit, staat het leven van alle betrokkenen op zijn kop.

Kore-Eda richt zich met name op Ryota, die het meest radicaal met zichzelf en zijn naasten in conflict komt. Het zorgvuldige script biedt ruimte voor volledige inleving en schetst een geloofwaardig beeld van de hartverscheurende dilemma's. Terecht in de prijzen gevallen in Cannes, waar LIKE FATHER, LIKE SON de juryprijs won.