Turist

TURIST is een film met enorme wrijving en spanning. Deze film schuurt als geen ander. Elk shot, elke toon in de soundtrack en vooral elke zoom (en wat een briljante zooms zitten er in TURIST) maakt deze film alleen maar pijnlijker om naar te kijken. TURIST is zo pijnlijk dat je het zelfs kunt voelen in je maag. De enige manier om dat vreemde, pijnlijke brok in je lichaam de baas te kunnen zijn is door te lachen. Hard en veel te lachen. Want als je niet zou lachen om TURIST, dan zou je moeten huilen. Dus iedereen lacht tijdens het kijken naar TURIST om een familie in extreme crisis tijdens een skivakantie.

Een lawine, dat was nodig om het schijnbare modelgezin van Tomas binnenstebuiten te keren. Wat zou jij doen, als je aan een terrasje een schnitzel wegspoelt met een halve liter pils en er een cascade aan sneeuw jouw kant op dondert? Rennen waarschijnlijk, maar als je een vrouw en kinderen hebt dan hoort dat niet. Dan hoor je een held te zijn, een rots in de branding. Tomas is dat echter niet. Hij redt zijn iPhone, sprint weg en laat zijn vrouw Ebba en kinderen Harry en Vera achter.

Het was een vals alarm, niemand is gewond. Maar er is in ons modelgezin nu wel iets geknapt. Tomas heeft zijn mannelijkheid op een kritiek moment niet kunnen bewijzen en dat durft hij achteraf niet toe te geven. Eerst probeert hij hier met Ebba nog omheen te werken, maar dat kan simpelweg niet. Al die onderhuidse, verkrampte spanning moet er een keer uit en als het eruit komt, dan komt het ook hard.

Östlund weet die spanning op meesterlijke wijze op te bouwen. Emoties zitten in TURIST in een snelkookpan en uiteindelijk vliegen ze met kracht eruit. Het resultaat is een meedogenloze analyse van de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Daarom is TURIST ook zo pijnlijk om naar te kijken. In de crisis tussen Tomas en Ebba kunnen we toch delen van onszelf herkennen.

Wat leer je van TURIST? Ouderschap is beangstigend, trouwen is angstaanjagend en skiën is afschrikwekkend. Dus mocht je jezelf ooit aantreffen in een huwelijk, met kinderen van de piste af skiënd, vergeet dan vooral niet heel hard te lachen. Voor je het weet is het daar al te laat voor. Dan kan je alleen nog maar huilen.